Rasvetljavanje srednjovekovnog mraka

Viteške vrline

 

Biti vitez značilo je pre svega, ratovati za ideale koji postaju svetinja. Kodeksi su viteza obavezivali da stremi ka vrlinama, i bili su kombinacija ratničkog duha, pobožnosti i dvorskih manira, koji zajedno obrazuju srž viteštva – a to je čast i plemenitost. Zbog tog složenog pravilnika ponašanja, koji je osnovan u srednjem veku, viteštvo ostaje i do danas, ideal za časno ophođenje u svakom aspektu života. Minijatura ovog rukopisa prikazuje miles Christi, tj vojnika Hristovog koji je naoružan vrlinama kao oklopom Božjim, i koji se sučeljava sa porocima u smrtonosnoj borbi. Delovi njegovog oklopa su poistovećeni sa hrišćanskim vrlinama, što simbolično označava da su osnovni, ali i najvažniji delovi viteške (duhovne) opreme, zapravo njegove religiozne i moralne vrednosti. Njegov šlem je označen kao spes future gaudii (nada u budućnost blaženstva), štit, koji osim što označava Sveto trojstvo, označava i veru, oklop je milosrđe, dok koplje simbolizuje istrajnost. Mač je reč Božja (verbum Dei), a barjak  regni celestis desiderium tj. želja za dostizanjem carstva nebeskog, konj je bona voluntas iliti dobra volja, sedlo je označeno kao hrišćanska religija, a abajlija kao poniznost. Uzde su sloboda odlučivanja, mamuze disciplina, uzengije predlog dobrih dela i na kraju, četiri potkovica konja, simbolizuju radost, saglasnost, vredan rad i vežbu.